De nobis
Quo tendamus
Docentes
Gradum magistri in philologia classica impetratus est anno MMXII in Universitate Jagellonica Cracoviensi et deinde gradum doctoris in eadem disciplina anno MMXIX in Universitate Posnaniensi. Incumbit praecipue in Latinitate vulgari (inscriptionibus graphio exaratis et tabulis defixionum nec non usu vocabulorum eroticorum et obscenorum), opusculis Latinis Polonorum, Priapeis, Martiale, Catullo et Petronio. Studet praeterea hodiernis rationibus linguas docendi, quas ad necessitates institutionis Latinae adaptandas curat, adhibendas promovet et exercet. Moderator fuit Scholarum Aestivarum Posnaniensium (annis MMXIII-MMXXI) aliorumque conventuum Latinorum, qui in Polonia acti sunt. Particeps fuit consiliorum scientificiorum de Musis Aristotelicis in scriptis et doctrinis, quae exeunte aetate renascentium litterarum apud Polonos vigebant (annis MMXIV-MMXVI) et de Polonis apocryphis Novi Testamenti (annis MMXIX-MMXXII). Ex anno MMXVII curat etiam Latinam partem Certaminis Poetici Sarbieviani, quod Plonsciae instituitur. Ceteroqui multis annis munere organoedi in Ecclesia Catholica functus est nec non tirocinium horologiarii fecit, qua de causa etiam opuscula Latina ad musicen, artem organa et horologia struendi nec non ad alias provincias artificiorum spectantia eum maxime alliciunt.
Opuscula selecta:
Loch M., Latine loquor! – Czyli żywa łacina jako metoda dydaktyczna, Symbolae Philologorum Posnaniensium, tomus XXV, nr 2, pp. 137-151, http://pressto.amu.edu.pl/index.php/sppgl/article/view/5728, 2015.
Loch M., Kilka uwag na temat polskiej edycji SEKSUALIZMÓW ŁACIŃSKICH Jamesa N. Adamsa, Symbolae Philologorum Posnaniensium, tomus XXIV, nr 1, pp. 276-283, 2014.
Loch M., Żywa łacina – między prawdą a mitem. Zarys historii zjawiska oraz próba zdefiniowania terminu żywa łacina, Literary and Language Studies of Warsaw, nr 3, pp. 153-170, http://www.lingwistyka.edu.pl/Roczniki/Index, 2013.
Loch M., Facca Danilo, Brotto Luisa, Johannes Regius: Exercitationum peripateticarum libri II, Wydawnictwo Naukowe Sub Lupa, Warszawa, 2020.
Loch M., Domagała Sebastian, Ochman Katarzyna, Latin Teaching in Poland: A New Renaissance with Communicative Approaches?, in „Communicative Approaches for Ancient Languages”, red. Mair E. Lloyd, Steven Hunt, pp. 161-177, Bloomsbury Publishing, London-New York-Oxford-New Delhi-Sydney, 2021.
Loch M., Łacińskojęzyczne źródła Żywota św. Anny, in „Źródła staropolskich apokryfów. Pytania, problemy, perspektywy”, Poznań, 10-11 grudnia 2020, Zakład Historii Języka Polskiego UAM, 2020.
Loch M., Animadversiones quaedam in marginalia exemplaris Sd.614.82 (BUW) Evangelii sec. Matthaeum, ed. Regimontanae (A.D. 1551) a Ioanne Malecio exarata, in „Nil sine litteris – scripta in honorem professoris Venceslai Walecki”, red. T. Nastulczyk, S. Siess-Krzyszkowski, Kraków 2018, pp. 465-478.
Elisabetha Górka studuit litteris Latinis et Graecis in Universitate Wratislaviensi, ibique etiam doctrinae quae animum humanum cogitatione assequi nititur se totam dedit, et inde duas laureas magistrales sibi comparavit. Quattuor abhinc annis carmina bucolica Baptistae Mantuani, poetae qui aetate artium renatarum floruerat, investigare coepit et modo his amoenissimis studiis peractis lauream doctoris est adepta. Hinc facile intellegere potes eam maximo ardore erga litteras Latinas recentiores flagrare; inter alia autem, quae eam oblectant, numerantur varia argumenta quae ad animum humanum curandum et gentem humanam penitius cognoscendam spectant necnon rationes quibus linguam Latinam melius docere possimus. Inde ab anno MMXVIII apud varias universitates et instituta tam Polonica quam extera scholas linguae Latinae docere solet.
Opuscula selecta:
Górka E., Miasto w bukolice. Na przykładzie eklogi szóstej ze zbioru Adolescentia Baptysty Mantuana, „Academic Journal of Modern Philology” 11 (2021), 115–126.
Górka E., Wandowicz M., Odwrócony «świat na opak». O Masce Śmierci Szkarłatnej Edgara Allana Poe w kontekście teorii karnawału, „Przestrzenie Teorii” 35 (2021), 235–246.
Górka E., Przekład eklogi pierwszej O szlachetnej miłości i szczęśliwym jej zakończeniu (De honesto amore et felici eius exitu) ze zbioru Adolescentia Baptysty Mantuana, „Terminus. Czasopismo Wydziału Polonistyki UJ” 58 (2021), 81–95.
Górka E., Mito e storia sacra nella Parthenica Prima sive Mariana di Battista Spagnoli, „EOS: Commentarii Societatis Philologae Polonorum” 109 (2022), 175–201.
Górka E., The Motif of Arboreal Metamorphosis in The Neo-Latin Patoral. The Case Study of Jacopo Sannazaro’s Salices and Pierre-Daniel Huet’s Vitis, „Collectanea Philologica” 26 (2023), 197–212.
Górka E., Cykl poetycki do Hyelli ze zbioru Lusus Andrei Navagera – wstęp, przekład, komentarz, „Terminus. Czasopismo Wydziału Polonistyki UJ” 2 (2023), 243–265.
Górka E., Bekieszczuk K., Historia kościoła pw. Matki Zbawiciela Świata w Loreto Baptysty Mantuana. Wstęp i tłumaczenie, „Collectanea Theologica” 93/2 (2023), 147–174.
Carolina Szula studuit philologiae classicae in Universitate Wratislaviensi. Nunc in eadem Universitate commentationem doctoralem scribit de manuscripto De iudiciis urine cuius auctor – medicus aetatis mediae – Thomas Wratislaviensis est. Studet ergo codicibus medii aevi, qui ad medicinam spectant. Ab anno MMXIX Wratislaviae linguam Latinam in lyceo XIV docet, nec non in Schola Aestiva Posnaniensi et Scholis Wratislaviensibus.
Opuscula selecta:
K. Szula, Żółć jako przyczyna albo symptom chorobowy w wybranych tekstach z Corpus Hippocraticum, „Żółć – gniew – furia. Medyczne i kulturowe aspekty na przestrzeni dziejów”, red. W. Ślusarczyk, G. Frischke, Lublin 2022, s. 109–122.
K. Szula, Nazewnictwo narzędzi medycznych w czwartej księdze Onomastikonu Polydeukesa, „Kwartalnik Historii Nauki i Techniki”, 68 (2), 2021, s. 55–67.
K. Szula, Medykamenty i recepty przedstawione w pierwszej księdze traktatu O chorobach kobiecych ze zbioru Corpus Hippocraticum, „Dawne surowce lecznicze”, red. W. Ślusarczyk, G. Frischke, Lublin 2021, s. 11–20.
Scholae
Si quando summa aestate per campos sole flagrantissimo perustos ambules, e longinquo marginem silvae opacae intuitus subinde in umbras eius frigidissimas te des, statim penitus cognoscere tibi videaris animum omnium qui in nemora effugiunt ut amoenitate silvestri sese oblectent, placidoque silentio viridique iucunditate mentem recreent. Si forte tamen in umbra fagina codicillos Romanos verteris (quis enim alio consilio sub arbore considet nisi ut animum lectione Latina delectet?), facile disces hisce in locis viatrices incautas nonnumquam pro blando otio silvicolas ingrato affectu erga eas ardentes reperire. Tali fato Daphne illa Ovidiana, tali Syrinx a Pane adamata, tali denique innnumerabiles aliae nymphae, virgines, deae frustra effugisse sunt conatae. Inveniuntur tamen et aliae fabulae in quibus amorem silvestrem felix et faustus exitus expectat. De his fabulis amatoriis, de quibus tot tantique bucolici qui aetate artium renatarum floruerunt in carminibus suis narraverunt, in hoc cursu scholarum cognoscetis. Legemus enim de amore et odio, de libidine et pudore, de invidia, de timore, de methamorphosibus formae corporisque et de mutationibus animi humani, qui amorem, quem saepe repellit, appetit et concupiscit.
I schola: De fugis Ovidianis
II schola: De amore Daphnidis (Eclogae, Naldius Naldus)
III schola: De nymphis in salices mutatis (Salices, Iacopus Sannazarus)
IV schola: De amore Fausti et Gallae (Adolescentia, Baptista Mantuanus)
V schola: De amore Vitis et Ulmi (Eclogae, Pierre-Daniel Huetus)
Dies et horae mox nuntiabuntur
Inter eos, qui vitam suam Deo Christianorum dedicare decreverunt et in loca deserta situque diuturno et solitudine taetra horrentia abscesserunt ut illic continuis corporis cruciatibus et perpetua precatione ad vitam aeternam aditum sibi patefecerent, longe lateque innotuit fabula illa de itinere quod temporibus antiquis sanctus Antonius ad Paulum primum eremitam fecit. Dum loca sicca peragrat ut iussu Tonantis ad habitationem senis longaevii adveniat, obviam ei duo monstra horrenda fiunt, unum speciem centaurii alterum vero satyrii figurans. Ut plura de hoc mirifico conventu congoscatis, nomen ad hanc scholam detis, in qua legemus partem libri secundi operis de vita et gestis sancti Antonii, quod Maphaeus Vegius, poeta Italus, saeculo quinto decimo exaravit.